Wout klom op een klimrek maar hij viel. Au, dat deed pijn, hij had zijn nek gebroken!
Wei, wei, wei…
Hij ging ook eens sporten maar kon nog niet springtouwen. Hij geraakte verstrikt, au, au, au, hij brak zijn been. Wei, wei, wei
Wout is ook eens heel hard gevallen en de klas was heel hard aan het lachen maar niet veel later ging de deur open. Barbara zei: wat hebben jullie gedaan? Die klas toch!

De klas had een plan. Iedereen giechelde achter de kast. Wout ging naar het ziekenhuis en werd verzorgd maar de klas was niet in de klas. Dat was raar dacht Barbara maar de klas zat gewoon achter het stiltehuisje. Iedereen giechelde maar Barbara hoorde het niet.
De klas begon te fluisteren van ja en nee en hier en daar. Opnieuw had de klas een plan. Ze bonden een doorzichtig touwtje voor de deur zodat Wout erover zou struikelen. Haha en boem! Daar lag hij. Au, zei Wout.
Hij ging nog eens naar het ziekenhuis voor zijn neus. Ze zeiden dat het botje uit zijn neus was gevallen. Hihi, zei de klas.
Iedereen vond twee keer naar het ziekenhuis moeten wel genoeg dus deden ze de valstrikken weg en ze gingen naar huis. Wout was terug ok. Fjoew!

Ophilia