
















We leerden dat het eigenlijk ’the far side of the moon’ is. En wat er zich daarachter schuil houdt…vind je na een klik op de donkere versie van onze tekeningen die we helemaal maakten op een glasplaat zoals Floor Rieder .
Opgepast want misschien herken je ook de vele aliëns, spoken, levende boeken, een maan-klas, enkel voor kinderen die willen leren, kraters vol snoep, moonplayers in groene pakjes, een onvervuilde wereld met groentebomen waar alleen mensen die van de natuur houden door de magische poort kunnen, maar ook mignons, engelen en nog veel meer…
Eerst was er een God Noen en zijn zoon Ra. Er was alleen water en alles was donker. Er was ook de onderwereld waar de slang Apep leefde.
Thor & Emiel
Op een dag duikt hij uit het water op en wil hij de zon zijn. Hij heeft het lichaam van een mens en de kop van een havik. Vanaf dan is hij de zon die straalt.
Heleen & Rebecca
Na een tijdje bedacht Ra een nieuwe God. Hij noemde hem Geb die de aarde werd. Hij lag met zijn knieën en ellebogen omhoog. Dat waren de bergen.
Jos & Helena
Daarna maakte Ra een godin die hij Noet noemde. Noet werd de hemel. Ze spande haar lichaam over de aarde. Ra vond Noet zo mooi dat hij sterren over haar strooide.
Ophilia & Isèle
Ra begon te huilen. Uit zijn tranen kwamen alle levende wezens, zoals de mensen, dieren, … Hij weende tot alles gemaakt was. Iedereen leefde in vrede, er was geen ruzie en er werd nooit gevochten.
Cécile & Calu
Na een tijdje was er wel veel ruzie en werd er gevochten. De mensen vergaten Ra zelfs.
Ra vond dat niet meer leuk.
Sienna & Joppe
Ra dacht, ik wil hier niet langer blijven. Hij ging omhoog tot aan de hemel . Toen hij aan de rand van de onderwereld was, was het donker op aarde.
Melih & Adwik
Hij wilde de mensen niet bang maken en maakte de maan om de mensen gerust te stellen.
Sinds toen vaart Ra elke dag langs de aarde maar ’s avonds gaat hij naar de onderwereld waar Apep op hem wacht. Ze houden elke avond een gevecht maar Ra wint altijd en zo kan hij elke ochtend terug komen als de zon.
Sam & Matti
Met dank aan de muzikanten alweer, de cameravrouw en de dolenthousiaste kinderen. Dat was smullen!
Zonder les ex cathedra maar experimenteren, bijsturen, van elkaar leren… en verrassen !
Tinkering (Wablieft?) een stroomkring.